„OKULARY”

Bardzo dawno temu w podziemiach Olimpu żyła Fantazja, córka Persefony i Hadesa. Była piękna, mądra i uczciwa. Czas wolny spędzała przede wszystkim na czytaniu książek.

Fantazja lubiła podziemny świat, ale nie miała pojęcia, jak wygląda świat zewnętrzny. Długi czas nie myślała nawet o tym, żeby poznać ziemię po jej jasnej stronie. Pewnego dnia dostrzegła jednak, że coraz częściej ma problemy ze wzorkiem. Jej oczy przyzwyczajone do ciemności były ciągle zmęczone, co przeszkadzało jej w czytaniu ulubionych książek. Wtedy po raz pierwszy pojawiła się myśl o wyjściu na światło dzienne. Jednak gdy powiedziała o tym rodzicom, wywołała tylko gniew ojca i otrzymała zakaz wychodzenia na ziemię. Długo zastanawiała się co zrobić. Kochała swojego ojca, ale też kochała książki i uważała jego decyzję za niesprawiedliwą. Z tego powodu zdecydowała, że pójdzie na krótką chwilę na światło dzienne i sama sprawdzi, jak tam jest. Udało się. Fantazja wydostała się na ziemię i z zachwytem podziwiała przeróżne barwy otaczającego ją świata. Usiadła pod jednym z drzew oliwnych i zaczęła czytać. Tutaj bez problemu pochłaniała kolejne strony, więc nie myślała o powrocie do podziemi. Mijały następne dni. Była szczęśliwa, mogąc robić to co kochała najbardziej – czytać.

Pewnego dnia Fantazję zauważył Okulus, młody bóg skał, kamieni i szczytów górskich. Całe dnie spędzał na tworzeniu nowych skalistych wzniesień, mieniących się w świetle słońca różnymi kolorami. Nieśmiało podszedł i rozmawiając z Fantazją poznał jej pochodzenie oraz to, co ją tutaj sprowadziło. Dowiedział się o problemie ze wzrokiem, o tęsknocie za rodzicami i o tym, jak bardzo kocha książki. Postanowił jej pomóc, nie wiedział tylko, jak to zrobić. Codziennie spotykał Fantazję i długo rozmawiali. Jednego razu, tworząc kolejną skałę, myślał o nowej przyjaciółce. Z pracy jego rąk powstał piękny, przeźroczysty kamień. Patrząc przez niego, rzeczy wyglądały na większe. I właśnie wtedy wpadł mu do głowy pewien pomysł. Stworzył dwa małe, okrągłe kamyki, tak samo przeźroczyste jak tamta skała. Czym prędzej pobiegł i pokazał je Fantazji. Była zachwycona! Najpierw widziała tylko ich piękny blask. Dopiero później zauważyła, że powiększają małe przedmioty. Przyłożyła je do oczu i spojrzała na książkę.  Litery były wyraźne i bez problemu mogła je wszystkie przeczytać. Bogini skakała z radości. Okulus również cieszył się z własnego dzieła. Brakowało tylko czegoś, co mocowałoby małe kryształy na oczach pięknej córki Hadesa. Po radę udał się do swojego przyjaciela Hefajstosa. Ten tworzył piękne tarcze i strzały. Natychmiast oprawił delikatne kamienie w złote, okrągłe ramki, łącząc je małym paskiem ze złota. Efekt był wspaniały. Okulus czym prędzej udał się do Fantazji. Martwiło go tylko jedno. Wiedział, że pomagając pięknej bogini, spowoduje, że ona wróci do swojego domu. Nie mylił się. Fantazja zachwyciła się podarunkiem. Kamienie w ramkach pasowały idealnie. Teraz mogła wracać do podziemi. Podziękowała za prezent, który nazwała „okularami” na cześć swojego przyjaciele. Obiecała też, że będzie często wracać na ziemię.

„Okulary” stały się nieodłączną częścią stroju Fantazji. Rodzice z radością przyjęli ja z powrotem. Hades zrozumiał, ze szczęście córki to nie tylko podziemia Olimpu, ale też cały nadziemny świat. Od tego czasu pozwalał jej na takie wędrówki i przyjaźń z mądrym bogiem Okulusem.